بر پایه گسترش نظری نظریه « هیجان اندیشه» انگاره «وقوفمندی تصور» مطرح می شود انگاره مزبور به معنای آن است که تصوّر، پدیدهای دارای آگاهی درونی نسبت به خود، به فاعلِ خویش و به احساسات و معانی همراه خود است.
