بهداشت روان
مفهوم بهداشت روانی به معنای نیکونگاهی، تندرستی، و حفظ صحت است. بر پایه تعریف سازمان بهداشت جهانی، سلامت و بهداشت روان شامل بهزیستی روانی، برداشت از کفایت خود، خودمختاری، شایستگی، اتکای درونی، تحقق خود از حیث توان هوشی و هیجانی است.
بهزیستی یک فرد تحت احاطه تحقق توانایی‌های وی، کنار آمدن با تنش‌های عادی در زندگی، کار مولد و تشریک مساعی در ارتباط با جامعه‌اش است؛ بدون شک، تنوع فرهنگی در این امر دخالت دارد. هدف اصلی بهداشت روان پیشگیری از وقوع بیماری‌های روانی است.
مفهوم تعاملی بهداشت روان:
در بررسی هر پدیدهٔ روانشناختی، وجود «عامل» یا «عوامل» امری بدیهی تلقی می‌شود؛ در واقع هیچ پدیدهٔ روانشناختی را نمی‌توان از عامل یا عوامل مؤثرش مستقل و منفک پنداشت؛ زیرا دریافت ماهیت و حقیقت هر پدیدهٔ روانی به ریشه‌ها، سرچشمه‌ها و خاستگاه‌هایی بستگی دارد که در یک نظام تعاملی و درهم‌آویخته آن را پی‌ریزی نموده و شکل می‌دهند.
پاک‌زیستی محور بهداشت روان در روانشناسی تعاملی است و هدف هرگونه کوشش درمانی را تشکیل می‌دهد که زندگی پاک مقتضی پایبندی به ارزش‌ها باشد و این ستون بهداشت روان را تشکیل می‌دهد.