«انتخاب» به منزله یکی از مؤلفه های اساسی «خودگستری»، اصطلاحاً به معنای «پیوند رضایتبخش با معبود، پیگیری زندگی پاک با همه وجود، پایبندی به اخلاق، خودباوری به بالندگی و پویایی توأم با احساس سرزندگی، لزوم انجام کار بزرگ در زندگی، استقرار در مسیر نیل به رتبه اوّل در زندگی، استفاده بجا از توانایی تفکّر، پیامداندیشی رفتاری و عمل سنجیده در موقعیّتها، تسلّط بر خشم خود و توانایی جایگاه دهی شایسته به چیزها» اطلاق می شود.