روان استواری
روان استواری به معنای رهیابی در زندگی بدون احساس سردرگمی،قرارگیری در مسیر رشد بدون احساس رکود،برخورداری از سلامت بدون احساس نگرانی برای بقا و احساس مفید بودن و خشنودی از کار شخصی بدون مقایسه با دیگری و یا غبطه خوردن .
همچنین میتوان گفت :استواری روانی دال بر «آینده پویی» و فقدان «روان آورگی» است.
فقدان روان آورگی:مراد از روان آورگی در اینجا به معنی آن است که فرد با دور افتادگی از معنویت ،راه خود را در زندگی نیافته و در زندگی اش احساس سردرگمی دارد.
همچنین فرد همراهی را که در زندگی میخواسته است،ندارد و در هنگام بروز دشواری‌ها احساس تنهایی می‌کند،در مجموع برای بقای خود،در نگرانی به سر میبرد.
آینده پویی:
به مفهوم نگاه صِرف همیشگی به جلوی خود در زندگی و پرهیز از رکود بر اساس گرایش به تغییر نگاه به زندگی است.
معنویت:
به معنای ریشه دواندن معنویت در زندگی همراه با پایبندی به ارزش های دینی و رعایت ارزش های معنوی میباشد.
پاکزیستی:
به معنای اعتقاد به خدا و اهمیت دهی بازگشت به سرشت الهی و اصالت با پیگیری زندگی پاک و سالم و بدون ریا با همه وجود،بر پایه استوار در مسیر نیل به ارزش های معنوی و پایبندی به اخلاق و قراردهی انسانیت،درستی،راستگویی و صداقت در سر لوحه زندگی و محوریت وفاداری و تعهد در زندگی و نیز رعایت حقوق دیگران و انصاف ،که این دو با هم سبب کاهش روان آورگی می‌شود.
سنجیدگی و چیرگی هیجانی موجب درست زیستی،بالندگی و روان استواری می‌شود که در پی آن اضطراب و افسردگی را کاهش می‌دهد.
استنباط آن است که سنجش همه جوانب هنگام تصمیمگیری و انجام بهترین راه براساس عقل و منطق و هوش و درک است و پرهیز از انتخاب متأثر از احساس دیگران و تشخیص هیجانی موجب سه دستاورد
۱.درست زیستی
۲.بالندگی
۳.روان استواری می‌شود.